واقعیت هایی درمورد گالیله

به گزارش گروه علمی و فناوری خبرگزاری برنا، گالیلئو گالیله , ریاضیدان اخترشناس و فیزیکدان ایتالیایی است که در پیدایش روش علمی جدید و کشف قانونهایی برای شرح نتایج مشاهده و آزمایش تاثیر بسزایی داشته است.گالیله در پیزا به دنیا آمد و در همانجا به تحصیل روی آورد او در دانشگاه آنجا پزشکی خواند ولی سپس به ریاضیات پرداخت زمانی که هنوز دانشجوی پزشکی بود نخستین کشف بزرگ خود را انجام داد.

گالیله هرگز نتوانست از کمک هزینه تحصیلی دانشگاه استفاده کند و مجبور شد که بدون دریافت مدرک تحصیلی آنجا را ترک کند. او زندگی خود را از راه تدریس خصوصی اداره می کرد تا آنکه خوشبختانه در سال 1589 به عنوان استاد ریاضیات به دانشگاه برگشت.

هنگامی که قراراداد وی در سال 1592 در دانشگاه پیزا تجدید نشد برای تدریس به دانشگاه پادوا رفت او برای مطالعه و بررسی حرکت اجسام گلوله هایی را بر سطوح شیبدار رها ساخت. وی ثابت کرد که شتاب ناشی از گرانش ضرفنظر از ترکیب اجسام بر همه آنها یکسان اثر می کند. گالیله قانون لختی را ثابت کرد.

بنابر این قانون که همه ما کم و بیش با آن آشنا هستیم  هر جسمی تندی یا جهت حرکت خود را فقط وقتی تغییر می دهد که بر آن نیرویی از خارج اثر کند. گالیله در سال 1609 از اختراع تلسکوپ مطلع شد و به توانایی آن در کاربردهای علمی پی برد.

اما واقعیت هایی درمورد زندگی این ریاضیدان بزرگ وجود دارد که شاید بد نباشد به آن اشاره کنیم.

گالیله‌ی مرتد

در قرن هفدهم، اغلب آثار گالیله به دستور کلیسای وقت متوقف و ممنوع شد. این ممنوعیت تا اوایل قرن هجدهم ادامه یافت تا این‌که در سال ۱۷۱۸ مجوز چاپ این آثار داده شد. البته گالیله در سال ۱۶۴۲ فوت کرده بود و در نتیجه این آثار چند دهه پس از مرگ او منتشر شدند.

گالیله‌ی مخترع

گالیله را اغلب به عنوان اخترشناس می‌شناسیم در حالی که شاید ندانید او یکی از بزرگ‌ترین مخترعان دوره‌ی خود نیز بوده است. البته اختراع تلسکوپ‌های معروف به گالیله‌ای (که در بعضی از مراجع نامعتبر به او نسبت داده می‌شوند) از اختراعات گالیله نبوده است اما او با ساختن عدسی‌های شیئی باکیفیت با فناوری پیشرفته‌تر موفق شد کیفیت تلسکوپ‌های دوران خود را افزایش دهد. او همچنین نوعی قطب‌نما، نوعی میکروسکوپ، نوعی ساعت پاندولی و چندین ابزار دیگر را اختراع کرد که به‌طور گسترده‌ای در صنایع گوناگون به کار رفتند.

نابینایی

گالیله در سال ۱۶۳۸ – در سال‌های پایانی عمرش – نابینا شد. البته او در این سال‌ها دست از کار نکشید و با کمک دستیارش همچنان به تحقیق و پژوهش ادامه داد. علت نابینایی گالیله را در رصد خورشید با روش‌های ناایمن دانسته‌اند. این موضوع می‌تواند هشدار خوبی برای تمام علاقه‌مندان به رصد باشد که هرگز از ابزارها یا روش‌های نامطمئن برای رصد خورشید استفاده نکنند.

همیشه هم درست نگفت

درست است که گالیله خدمات بزرگی به پیشبرد دانش نجوم کرده است اما اگر بی‌تعصب قضاوت کنیم، گفته‌ها و اندیشه‌ی او همیشه هم درست نبوده است. گاهی اوقات حتی اشتباه‌های او بسیار بزرگ بوده‌اند. برای مثال، او هرگز این عقیده‌ی کپلر را که ماه باعث بروز جزر و مد در زمین می‌شود نپذیرفت. همین‌طور موضوع بیضی بودن مدار گردش زمین به دور خورشید را که باز از اکتشافات کپلر بود نادرست می‌دانست.

قمرهای گالیله‌ای

گالیله چهار قمر به دور مشتری کشف کرد که عبارت‌اند از: گانیمد، کالیستو، اروپا و یو. او از این قمرها با عبارتی ایتالیایی به معنای «ستاره‌های شفابخش» نام برد. بعدتر این اصطلاح منسوخ شد و همگان این قمرها را با عنوان قمرهای گالیله‌ایِ مشتری شناختند.